ملکوت مریم
قصه ی قبر گمنام مادر رنج کشیده را عالم پر است از تو و خالی است جای تو..... ناگهان عطر تو پیچید در آغوش اتاقم دلم می خواست یه دوچرخه داشتم تو یه جاده تو جنگل با سرعت رکاب میزدم یه جایی که هیچ نامحرمی نبود.... بادو لای موهام حس میکردم اینقدر تند می رفتم که موهام پر میکشید تو هوا ..... یه جایی که دست هیچ کس بهم نمیرسید.... اینقدر می رفتم و می رفتم ....تا .... نگاه می کنم مال خودم را نمیبینم با اینکه کرامت تو زیاد بود..... نتونستم آقا...نکنه تو هم دلت با آدم خوباست؟ اونا که مثل فرشته هان؟" چه دلی از ما میشکند اینروزها.... معروف است به مهربان ترین خدای مهربونم تو این ماه نورانی و مبارک مارو جزء توبه کننده های واقعی قرار بده..... بار خدایا اگر مرا به آتش دوزخ بری، اهل آتش را آگاه سازم که من تو را دوست میداشتم...مناجات شعبانیه.... "یه دل سیر مناجات شعبانیه خوندن هم توفیق میخواد... بخونیم و آسمونی بشیم" گناه میکنم..... دور میشم... خدایا اگه دوباره برنگردم به سمتت کجا برم؟ اگه ناامید بشم از لطفت چیکار کنم؟ خدایا می دونم بنده روسیاه توام دستمو بگیر خدایا "خدایا دل مادرم رو با من مهربون کن"
دوباره زمزمه میکنند برایت
نوحه میخوانی برایمان
چه شباهتی داری
چقدر شبیه او شدی
نکند تو هم رفتنی شدی؟
انگار آمده اینجا
بوی یاسش پیچیده
پدر مظلوم آماده میشود
تمام دلتنگیش تمام میشود
" امشب ازون شبهاست که دلم میخواد کنارمزار مطهر شهدای گمنام باشم آخه پدر مظلوم امشب دلش کنار قبر گمنام مادر رنج کشیده است...
چه مظلومیتی داره این خاندان مطهر ...
سلام بر تو ای سید شهیدان راه خدا.."
با سرانگشت نسیم آمده بودی به سراغم...
از سید حمید رضا برقعی
" چه انتظاری داری توی این گیر و دار؟ آقا به چی این دنیا امید بستی که حالا نا امیدی؟
خدایا چرا دنیامون این طوریه؟ کجاست روشنی؟"
دوست دارم برم تو یه باغ پر از گلای رز و مریم... گلای رز رنگارنگ.....گل نرگس
دوست دارم بازی کنم تو کوچه ....مثل همون دختر کوچولو بدوام دنبال دوستم تا بگیرمش....
دوست داشتم برا یک بار هم که شده تو دنیای قشنگ خودم بودم یه دنیا پر از روشنی و سرور
" خوش به حالت چه شب قشنگی داشتی... یه شب رویایی...چه دست و هورایی میکشیدند برات چه دلایی که برات تند تند نمی تپید
مال منم بد نبود من و مامان تنهایی افطاری خوردیم.... پارک ملت دیدم...
مال تو را میبینم
من هم مثل توام از تو گذشته تر حتی
ولی تو هیچ چیزت مثل من نیست چرا؟
نان گذشته ام را میخورم؟
تو از کجا نان می خوری؟
مادر من گریه می کند
مادر تو میخندد
از کجا آب می خورد؟
چقدر خندیدم
حتما دلت برایم سوخت .....
راستی من تنها ترم یا تو؟
"پارسال همین موقع داشتم کوله بار سفرم رو به صحن انقلاب می بستم
آقا دلم خیلی گرفته....
می دونم لیاقت خیلی چیزارو ندارم
وگرنه شب قدر تو حرمت....
دستای من خالی نبود..
خدایا ماه رمضون همه به این قشنگی چرا مال من اینطوری شده؟
حوصله ی هیچ کاری رو ندارم جز غصه خوردن...باید مثل صاحبه تا ده بشمرمو تمومش کنم... باید زودتر بگم نه!
"امروز با صاحبه بودم یعنی دیروز، چقد خندیدیم همه فکر میکردند چقدر خوشبختیم...
روی یه نیمکت نشستیم و همه دنیا رو یادمون رفت فقط خندیدیم حتی اجازه ی درد و دل کردن رو هم به هم ندادیم
کاش مثل صاحبه بودم تو اوج مشکلات بازم میخنده و همه رو شاد میکنه..
کاش میشد هر افطاری کنار یه آشنای نزدیک یا یه دوست یا یه همسایه بودم... یه مهمان عزیز یا یه میزبان مهربان
خسته شدم ازین کاش لعنتی"
+ خدایا خدایا به عدد علم خداوندیت شکر که کنار پدر و مادر عزیزم هستم
خدایا باز هم میلیاردها بار شکر که اونها رو بهم دادی.. خدایا میدونم بنده ی نا سپاس توام، تو به بزرگواری و کرمت منو ببخش خدایا منو ببخش...
کسی که مهربانی در او دمیده باشند هست؟
"خدای مهربونم به عدد علم خداوندیت شکر که هنوز دارم ماه مبارک رمضان رو درک می کنم .........
خدای مهربونم حسرت نداشتن بعضی از چیر هارو از من بگیر"
تو میدانستی من ورق به ورق نوشته بودم و پاره نکرده بودم حتی تمام غلط هایم را دیکته ام بیست نبود ولی ساده بودم مثل تمام صفر های پایین ورقه...
